Naczjęściej zadawane pytania

Szacuje się, że przez grzybicę pochwy przechodzą aż 3 na 4 kobiety¹. Co druga doświadcza ponownego zakażenia. Jest ono spowodowane przez drożdżaka typu Candida. Dochodzi do niego, kiedy równowaga flory bakteryjnej pochwy zostaje naruszona, drożdżak namnaża się i prowadzi do infekcji.

Do najczęstszych objawów grzybicy pochwy należą: swędzenie i pieczenie pochwy oraz bezwonne białe, gęste i grudkowate upławy.

Upławy to częsta dolegliwość, która może mieć różne przyczyny. Wiele kobiet, które skarżą się na objawy zapalenia pochwy, zostaje zdiagnozowanych w kierunku jednego z trzech najbardziej popularnych zakażeń: zakażenia bakteryjnego (BV), grzybicy pochwy (VVC) lub zakażenia rzęsistkiem pochwowym.

Istnieje dużo czynników mogących zwiększyć ryzyko grzybicy pochwy. Przede wszystkim jest to nieprawidłowa higiena miejsc intymnych: zarówno zbyt rzadkie, jak i zbyt częste mycie. Do powstania infekcji przyczynić mogą się też choroby (cukrzyca, otyłość, alergie) oraz leki (zwłaszcza antykoncepcja hormonalna, leki immunosupresyjne, sterydy). Zakażeniu sprzyja stres, siedzący tryb życia i ciasna bielizna ze sztucznych materiałów. Do zarażenia natomiast może łatwo dojść na publicznych basenach i saunach².

Prawidłowe używanie tamponów nie zwiększa ryzyka. Tampony powinno się zmieniać często (co 2 godziny). Należy też używać jak najmniejszych rozmiarów tamponów, to znaczy proporcjonalnych do krwawienia. W przypadku dyskomfortu lub podrażnienia trzeba natychmiast zaprzestać ich używania.

Część badań wykazuje, że terapia antybiotykami rzeczywiście przyczynia się do zwiększenia ryzyka zakażenia grzybicą pochwy³. Na uwagę zasługuje fakt, że im dłuższa terapia, tym większe ryzyko zakażenia.

W trakcie leczenia preparatami dopochwowymi bezpieczniej jest zaprzestać kontaktów seksualnych. Śluzówka pochwy jest podrażniona, zaczerwieniona i nadwrażliwa, co może powodować, że współżycie może być nieprzyjemne i bolesne. Leczenie może też niekiedy spowodować podrażnienia członka u partnera, a bakterie czy grzyby – jego zakażenie.

Współżycie można rozpocząć praktycznie od razu po zakończeniu kuracji. Przez jakiś czas po infekcji warto stosować krem dopochwowy wpływające korzystnie na ekosystem pochwy. Infekcja musi być jednak wyleczona – ustąpienie objawów nie jest dowodem na wyleczenie infekcji. Stosowana do końca zalecanego czasu kuracja daje najwyższe szanse na wyleczenie i uniknięcie nawrotów grzybicy.

Płyn do higieny intymnej nie może sam w sobie powodować infekcji, może jednak wywołać reakcje alergiczne, swędzenie oraz dyskomfort. Jeżeli pojawiają się mikrourazy, może to sprzyjać nadkażeniu drożdżakami i w konsekwencji do grzybicy pochwy.

Na czas krwawienia należy przerywać leczenie preparatami dopochwowymi. Za każdym razem należy zapoznać się z treścią ulotki dołączonej do opakowania leku. W przypadku leku Clotidal pełny cykl leczenia należy zakończyć przed rozpoczęciem menstruacji. Jeśli kuracja została przerwana z powodu menstruacji, należy rozpocząć nową 6-dniową kurację od razu po ustaniu menstruacji.

Opóźnienie okresu nie jest związane z zastosowaniem preparatów dopochwowych. Przyczyny mogą być różne, m.in. ciąża, zaburzenia funkcji tarczycy, reakcja stresowa czy podwyższone stężenie prolaktyny. Jeśli podczas stosowania preparatu dopochwowego zaobserwowałaś opóźnienie okresu, warto skontaktować się z lekarzem.

Przede wszystkim należy pamiętać, że grzybica pochwy wymaga leczenia.

Istotnym jest stosowanie kuracji do końca jej zalecanego czasu. Jeśli zalecana zgodnie z ulotką lub przez lekarza terapia powinna trwać 6 dni, to nie należy przerywać jej wcześniej, nawet jeśli ustąpią objawy.

Ustąpienie objawów infekcji nie jest jednoznaczne z wyleczeniem infekcji.

Na ryzyko nawrotu grzybicy pochwy, może wpływać nieprawidłowa higiena intymna, nieodpowiednio dopasowana bielizna, bielizna ze sztucznych materiałów⁴, zbyt dużo ilość cukru w diecie czy obniżenie sprawności układu odpornościowego organizmu. Należy pamiętać, żeby zawsze przestrzegać zalecanego czasu terapii, przeprowadzając kurację do samego końca, nawet gdy objawy ustąpią wcześniej.

Tak, publiczne baseny są miejscami sprzyjającymi zakażeniu. Wpływ na to mają dwa czynniki współistniejące w takim miejscu. Pierwszy to ryzyko przeniesienia grzybów przez kontakt z powierzchniami, na których znajdują się patogeny pozostawione przez inne osoby. Drugi to idealne warunki do namnażania grzybów oraz negatywny wpływ chlorowanej wody na naturalną warstwę ochronną pochwy.